Bløf’s bluf

Het is alweer enkele jaren hip om Nederlandstalige popmuziek te maken. laatst zag ik een registratie van een optreden zo een neonederpopexponent Blløf. Normaal als je een tekst hoort ontstaat er zoiets als betekenis, maar hier ontstond niets. Het was willekeurig gemonteerd Nederlands. Ik begon ernstig aan mezelf te twijfelen, durfde er met niemand over te spreken, bang dat de diepere betekenis me ontging, geconfronteerd te worden met hysterische Zeeuwse meisjesfans. Tot ik vandaag het volgende wetenschappelijk artikel las: Pseudo-poetica: Blløf’s bluf

het eeuwige gezeik

Het is gewoon heel simpel: naar mate er meer televisienetten/programma’s zijn kijken er minder mensen per net/programma. Dat betekent dat de waarde afneemt voor de adverteerder, de kans dat een grote groep mensen zijn commercial ziet is namelijk kleiner geworden. Deze zal daarom minder voor de zendtijd willen betalen. De inkomsten dalen, de budgetten dalen, de programma’s worden nog slechter waardoor er nog minder mensen kijken en voila: een vicieuze cirkel is geboren.