Schemer

De droeve schemer van de melancholie. Dit keer is het een mengeling van gevoelens en herinneringen die steeds terugkomt. Over Duitsland, zijn schrijvers en kunstenaars en de televisie die ik als kind veel keek, de vele malen dat ik er was. De lente en met name de toename van de temperatuur zonder dat het echt zonnig is, dat uiteindelijk leidt tot het sublieme melancholisch moment, de zomeravondschemer. Het besef van vergankelijkheid dat als ik langer blijf leven mijn dierbaren me zullen ontvallen. Landschap en schemering, stad en platteland, heden en verleden, leven en dood, Nederland en Duitsland.

Ruim een half uurtje loslopen – spierpijn van moestuinarbeid – ging toch lekker soepel – een medeloper in de nacht zat in mijn spoor waardoor ik mijn route maar heb verlegd: ik ben en blijf een solist.