Duurloop van ruim 90′. Veel bos en grindpaden. Ging best aardig, vooral gedurende de tweede helft kwam ik in een flow die me de illusie gaf oneindig door te kunnen gaan. De flow werd echter doorbroken door een zeurend gevoel in mijn rechter bovenbeen. Ik besloot gaandeweg de plaatselijke golfbaan aan te doen, om me te goed te doen aan het zielige beeld van volwassen mensen die een potje knikkeren. Zo goed voelde ik me.

Het einde van Heimat

Heimat zit er op. Gisteren hebben we de laatste aflevering gekeken van Heimat 3 met zijn laatste indringende beeld van het huilende gezicht van Lulu, Hermann’s dochter. Het is een indringend beeld en slaat over op de kijker die met eenzelfde gevoel achterblijft, verder met een leven zonder Heimat. Het individu is aan het einde van de twintigste eeuw los van zijn wortels, stuurloos richting een nieuw millennium. Van de eenentwintigste eeuw zijn inmiddels acht jaar verstreken en het oppervlak wordt als maar losser en droger, een proces van vernietiging van wat Heimat zou kunnen zijn, globalisering. Het is moeilijk wortel schieten.

Duurloop 60′. Het lopen gisteren smaakte naar meer, waardoor ik vanmiddag weer de loopschoenen heb aangetrokken. De opdracht was: soepel blijven lopen. De afgelopen maand liep ik te vaak met een te hoog tempo waardoor de lol er een beetje afging. Het ergste was dat ik niet het idee had dat ik er beter van werd. Ik las laatst ergens een quote van Lance Armstrang dat veel amateurs niet langzaam en niet snel genoeg trainen. Nu durf ik mezelf weer toe te staan lekker te lopen afgewisseld met harde tempo’s bij intervaltrainingen. Het lopen vandaag ging wederom goed, naar het eind toe zelfs fantastisch, zodat ik er nog een kilometertje heb aangeplakt.